Zoals ik in de vorige blog al schreef… Er kwamen inderdaad die avond heerlijke visjes en schelpen voorbij.

Een klein impressie wil ik jullie toch even niet onthouden… al zou het alleen maar een uitnodiging zijn om ook hier in dit restaurant eens te gaan eten. De menukaart is eigenlijk heel simpel… Je kan op 5 verschillende manieren de Lobster klaar gemaakt krijgen en de prijs is smpel , … gewoon per kilo afrekenen.

Het was weer een avond om van te smullen.

Een aantal weken geleden werd er zomaar de opmerking gemaakt… “Wanneer spelen we weer eens een toernooitje ?” . En jawel gisteren was het zover…. We werden ingedeeld in drie flights en speelden een Texas Scramble toernooitje op de Plutaluang Golf Course.

En daar hoort natuurlijk een groepsfoto bij !!

Angelien had alles goed voorbereid en leuke prijsjes bijeen gebracht. Voor mij was dit ook de eerste keer dat ik zo’n toernooitje meemaakte. Maar voor de Coronaperiode werd er hier door de groep regelmatig een toernooi georganiseerd. In eerste instantie werd dat altijd georganiseerd door Kitty, maar toen die er mee stopte werd de toernooinaam veranderd in de Kikkertoernooien. Begrijpelijk dat de hoofdprijs nu bestond uit een groene kikker, en afhankelijk van de ranglijst de één wat groter dan de ander.

De komende dagen gaan de eerste gasten alweer terug naar Nederland en zal de komende weken het groepje wat hier ieder jaar een aantal maanden verblijft steeds kleiner worden. Ook voor mij is het nu nog een paar weken hier lekker in de warmte en genieten van het heerlijke Thaise eten. Al moet ik heel eerlijk zeggen dat we afgelopen woensdag na het Karten even bij Tasty Bites zijn langs gegaan om daar een heerlijk Broodje Bal te eten. Even uitleggen dat Tasty Bites wordt gerund door de Hollander John. En die weet donders goed hoe een echt Broodje Bal moet smaken.

Ter goede compensatie …. uh uh .. vanavond afgesproken met vrienden om in ons Lobster Restaurant te gaan eten. Daar zal dan ook wel met grote waarschijnlijkheid een lekker beestje op tafel komen.

Ja hoor , als goedgemutste Hollander moet je het natuurlijk een keer over het weer hebben. Nu is het niet de eerste keer dat ik er iets over vermeldt, maar toch deze keer kan ik in alle ernst mededelen dat wij ook hier een aantal dagen te maken hebben met bewolking… Tja Tja… bewolking. Het is even wennen maar voor iedereen toch weer een gespreks onderwerp erbij !! Ha Ha. Zelfs … we hebben ook een regenbui gehad. Afgelopen maandag op de golfbaan waren we zelfs bang dat we helemaal zeiknat zouden regenen … maar gelukkig de bui trok langs ons heen en we konden rustig ons rondje afmaken.

Het levert in ieder geval een leuk plaatje op.

Zondagavond zaten we in een restaurant aan het water en wat hier heel normaal is… gewoon in de openlucht. Gelukkig hadden we net op tijd afgerekend en zaten we in de auto op weg naar huis toen er even een “klein” plasje water naar beneden kwam. Ruitenwissers helpen dan helemaal niet meer …. gewoon even stil staan en de bui over laten komen.

Het is allemaal wel de opmaat voor een weersverandering die de komende dagen wordt verwacht. Hoge temperaturen en veel minder afkoeling in de nacht… We wachten af.

De komende dagen in het teken van golf en het komende weekend een paar dagen naar Bangkok om een concert van de “DIVA’s” te gaan zien. Nu zal niemand dit is zeggen, maar hier in Thailand zijn deze meiden wereld beroemd en zingen alle songs van grote Amerikaanse sterren uit de jaren 70, 80 en 90. En een tripje naar ChinaTown zal dus ook wel weer de nodige lol opleveren.

Wordt vervolgd !!

Gisteravond samen met lieve vrienden uit eten geweest. Een plekje waar ik in al die jaren nog nooit geweest was. En dan blijkt dat dit één van de lievelings plekjes is van Kitty. Volkomen terecht… Wat een heerlijk plekje aan het water en ver verwijderd van alle drukte en echt plekje om te relaxen en s’avonds de zon in de zee te zien zakken. Dit restaurantje in Baan Saray is een oase tussen alle drukte. Je moet het echt weten te vinden want je rijdt er zo voorbij.

Baan Saray is een klein vissersdorpje ten zuiden van Ban Amphur en is op sommige plekken nog echt ouderwets orgineel. Hutjes en huisjes van hout en meestal op palen half boven het water gebouwd. Langs de kustlijn ligt een smalle weg en veel Thai hebben dan naast de weg richting het strand een huisje gebouwd. En om overstroming te voorkomen veelal op palen zodat water er onderdoor kan stromen. Ook dit restaurantje is zo opgebouwd en heeft zelfs een soort pier neer gezet met huisjes op de pier die te huur zijn.

Heerlijk gegeten en een overheerlijk “toetje” mocht natuurlijk niet ontbreken.

Vandaag was Facebook zo vriendelijk om mij te herinneren dat ik op 21 februari 2013 onderstaande foto had gemaakt.

Zo kom je er weer achter wat je al die jaren ooit hebt uitgespookt… Facebook zal je regelmatig er op attenderen en doen herinneren.

Nu ik de foto teug zie dan is het toch wel weer even schrikken. Ik weet nog goed dat we langs het strand liepen en daar de kogelvis zagen liggen. Zelfs de honden roken alleen maar aan de vis en lieten de vis verder met rust. Gelukkig dat het instinkt van de honden zo is afgericht dat ook zij weten dat de kogelvis levensgevaarlijk is. De minste aanraking zorgt voor een dodelijk gif wat zelfs de dood kan veroorzaken.

Al de jaren nadien heb ik de vis niet meer aan de vloedlijn gezien… en gelukkig maar !! Zeker in de wetenschap dat ik toch iedere morgen een stukje in zee ga zwemmen.

Ja , echt waar. Als je op de golfbaan van Wangjantr Colf Course wilt spelen en je kiest voor de Highland baan dan wordt je met een busje de bergen in gereden . Een 10 minuten durende rit omhoog de berg op en boven gekomen komen de caddy’s met de buggy aanrijden en kan het feest beginnen.

Ik kan soms snel heel lyrisch reageren en alles maar fantastisch vinden….maar dit slaat echt alles. Een golfbaan aangelegd in de heuvels en geen meter , maar dan ook geen meter vlak terrein. De afstanden tussen de verschillende holes zijn groot en met de buggy rij je over het terrein meer dan 12 kilometer. In Nederland ben je gewend om vanaf de afslag te zien waar de vlag staat… hier zal je telkens weer op aanwijzing van je caddy moeten vertrouwen waar je heen moet slaan om dichter bij de hole te komen. En dat viel op een groot aantal holes niet mee. Te meer daar sommige afslagen heel duidelijk hoger lagen dan de hole en op anderen juist andersom. Er zijn daar twee holes die liggen 5 plateaus hoger dan de afslag… En ja hoor… Als je dus het volgende plateaus niet haalt dan rolt de bal net zo hard terug als jij geslagen hebt.. frustrerend. En wat te denken van al de water partijen.. Lekker hoor als je aankomt bij de afslag en je ziet op meer dan 100 meter de vlag op een eilandje staan. Tja … toch maar proberen en hopen dat je nog ballen genoeg hebt in je tas om straks nog verder te kunnen spelen.

Duidelijk dat dit voor mij de moeilijkste baan is waar ik tot nu toe op heb mogen spelen, maar een geweldige arvaring en heel veel geleerd van mijn caddy. Hij zorgde er te minste voor dat ik regelmatig veilig op de green kon gaan putten.

Een aantal dagen geleden schreef ik over het Pareltje… Laat ik dan deze dag maar een Pareltje Plus noemen.

ja ja eindelijk na bijna 100 dagen geen regen, was het nu even voor een uurtje vocht uit de hemel.

Kon de brandweer even rust nemen en was het niet nodig om dagelijks de planten en bomen in de openbare groenstroken water de geven. Je kan je moeilijk voorstellen , zeker in Nedrland, dat hier de mensen vreselijk blij zijn dat er weer een buitje valt.

Valentijnsdag …. voor de één en vreselijk commercieel gedrag en verwerpelijk, maar voor de ander weer een speciale en bijzondere dag om zeker iets speciaals te doen. …. Bijvoorbeeld om heerlijk de gaan eten in een Frans Restaurant.

Ja echt , midden in Pattaya staat een restaurant met de naam Le Bourdeaux. En dat restaurant had gisteravond een speciaal diner op tafel waar we heerlijk van hebben kunnen genieten.

S’middags zijn we eerst nog even een rondje gaan lopen / golfen en hebben toen onze vaste caddy’s ook maar een doos chocolade gegeven ter ere van deze Valentijnsdag. Een stevige knuffel viel ons ten deel !!

Verrasend is het voor mij wel dat je midden in het oude gedeelte van Pattaya een restaurant hebt staan waar je totaal geen Thaise gerechten op tafel ziet. Volkomen “Frans” en ik denk voor heel wat toeristen een aangename verrassing om eens een avond geen Thaise kruiden te eten.

Wat te denken van een heerlijke foie gras. of een biefstuk waarbij je aan de ober vraagt…”medium rare, of saignant”. En dan ook de biefstuk krijgt zoals je besteld hebt. Was dan alles helemaal in orde… Nee natuurlijk niet , het blijft een restaurant wat in Thailand staat… Toen we om een fles witte wijn vroegen keek de ober heel vreemd en kwam met 4 verschillende merken rode wijn… Dat drinken we hier !! Nou ja de naam van het restaurant zegt het al Bordeaux. En op het uithangbord boven het restaurant staat er ook alleen maar naast de naam van het restautant 2 glazen rode wijn afgebeeld. Uiteindelijk werd er voor ons toch nog een koelkast gevonden waar een paar flessen witte wijn koud stonden en die waren best lekker.

één van mijn tafelgenoten ( die natuurlijk anoniem wenst te blijven!!) vertelde dat hij gevraagd is om voor Olleke Bolleke weblog een recentie te graan schrijven over zijn eet ervaringen. Dat was natuurlijk voor ons een geweldig gespreks onderwerp en je begrijpt dat de vele adviezen over tafel vlogen… Maar ik ben natuurlijk wel benieuwd hoe zijn /haar verhaal er uit komt te zien.

Dit is een linkje naar de website van olleke bolleke : https://ollekebolleke.info/

Vandaag maar weer even een “rust” dag inplannen en lekker bij het zwembad vertoeven. Morgen weer op voor het volgende feestje en heerlijkheden.

Conclusie : Nog steeds niets te klagen hier !!!

Dat is natuurlijk flauwekul…. er is altijd wel wat te melden. Maar het betekent wel dat het hier heel normaal verloopt , zonder al te gekke dingen.

Eigenlijk zitten we ook hier in een soort “rustoord” en doen we iedere dag onze dingen , zonder al te gekke bokkesprongen.

Lekker eten, Golfen, wandelen, zwemmen…een keer in de week naar de kartingbaan. M.a.w. … gewoon de dagelijkse dingen. Heel relaxed.

Maar vandaag toch even weer op gekeken naar een artikel in de krant…
De komende weken wordt het hier in Thailand erg warm, wordt voorspeld.
Temperaturen van boven de 40 graden worden geen uitzondering en veel instanties maken zich op voor een groot aantal doden dooe de hitte en de brandweer is in de opperste staat van paraatheid gebracht, vanwege de kans op grote bosbranden.
Dat zal dus de komende weken erg aanpassen worden. Deafgelopen weken waren… “normaal” Herlijk warm overdag en in de avond zakte de temperatuur tot zo’n 23 a 24 graden. Maar wat er nu wordt voorspeld is toch wel is anders. De temperatuur zal ook in de avonduren niet onder de 30 graden zakken… !!!

We wachten af en dan maar hopen dat de airco het allemaal kan bijbenen en je toch nog een paar uur kunt slapen .
Dat wordt overdag dus maar iets meer gebruik maken van het zwembad en een lekker koel glas wijn !!!

Ha Ha wat is het hier toch vervelend !!

Vanmorgen realiseerde ik me , dat ik de afgelopen dagen eigenlijk geen enkele dag “thuis” ben geweest. Iedere dag was er wel wat te doen of was er een uitnodiging om ergens naar toe te gaan. Zo ook weer gisteren…. Gisteren was er de jaarlijkse Autorally van de Nederlandse Vereniging.

Vroeg in de morgen op pad naar het eerste vertrekpunt en pas na 10 uur in de avond weer doodmoe terug in het appartement. Maar wel terug kijkend op een geweldige dag.

Deze keer liep het parkour wat uitgezet was richting Satahip. Heuvelachtig terrein en bijna het totale grond oppervlak rond Satahip is eigendom van de Marine, militairen. Je komt dan ook heel regelmatig huizen tegen die voorzien zijn van poppen in militaire kledij staande voor de poorten of hekken die de woningen afschermen.

Zo’n autorally bestaat uit een route beschrijving en vragen die je moet beantwoorden op punten waar je langs komt. En als je dan denkt dat je er zeker van bent dat je het antwoord goed hebt… Dan ontdek je s’ avonds tijdens de prijsuitreiking dat je er weer helemaal naast was. Bijvoorbeeld…. Sta je met je medepassagiers voor een draak bij een tempel en is de vraag heel simpel: Hoeveel tongen heeft de draak… Iedereen roept 3 en dan blijkt het antwoord toch 5 te zijn… Ja als je aan de andere kant van de draak had gekeken dan had je de twee andere tongen ook kunnen zien !!!! Ha Ha.. Nou zo zijn we er nog wel een paar keer ingestonken en konden we uiteindelijk met 74 van de 100 punten nog niet mopperen. Tja niet in de prijzen, maar volgend jaar weer beter natuurlijk.

Je komt tijdens zo’n autotocht langs de meest mooie plekjes , waar je normaal nooit komt en dan te bedenken dat de route maximaal zo’n 20 kilometer het binnenland in ging en je daar de prachtigste natuur tegen komt en nog echte Thaise dorpjes waar ze heel belangstellend zich afvragen wat al die Farangs hier nu weer moeten. Vooral als je moet uitzoeken wat een 7-Eleven winkeltje voor bijnaam heeft..