Al en aantal jaren word er en golftoernooi georganiseerd onder de naam Triangle Golf open.

Er worden dan teams samengesteld uit Hua Hin, Bangkok en Pattaya. Drie keer per jaar komen de teams bij elkaar, en afgelopen weekend was het weer zo ver. Nu in Bangkok op de Subhapruek Golf Club banen. Één van de sponsors is het Tulip House restaurant in Jomtien. En één van mijn golfvrienden is daar kind aan huis. Hij vroeg mij of ik mee wilde spelen met het team van Tulip House. Een hele eer en voor mij ook het eerste echte toernooi hier in Thailand.

Zaterdagochtend vroeg met de auto van Fred volgeladen met golftassen op weg naar de golfbaan. Een schitterend gelegen golf complex , wat meer op een oase lijkt zo midden in het drukke Bangkok. Pas als je je realiseert dat we nu nog meer dan een uur moeten rijden naar ons hotel in dat zelfde Bangkok dan realiseer je je weer eens hoe immens groot de stad Bangkok is.

Natuurlijk even de groeps foto’s en daarna verdeeld over 4balls teams de baan op. En dan ervaar je echt hoe warm het is als er bijna geen zuchtje wind staat en zelfs de caddy niet zonder paraplu de buggy uitloopt. Ieder stukje schaduw wordt aangegrepen om even de brandende zon te vermijden. Blijven drinken… En dat was ook helemaal geen probleem. De organisatie had een aantal buggy,s geregeld die met gekoelde dranken om de paar holes wel weer aan kwamen rijden en gekoelde drankjes aanboden. Na afloop  van de 18 holes kaart inleveren en nu op weg naar ons hotel in hartje Bangkok.

De traditie wil namelijk dat iedereen naar het Restaurant , Bar de Hangover komt. Daar staat een prachtig buffet klaar en wordt er nog even tot de late uurtjes door gedronken. Ons hotel was een kwartiertje lopen van de Hangover verwijderd… Na even wat schone kleren en opfrissen nog even een wandeling door Bangkok.

Na een paar uurtjes in de Hangover krijg je toch nog even te maken met die beroemde man met de hamer en wil je eigenlijk zo snel mogelijk naar je bedje toe. Onderweg lopend naar mijn hotel toch nog even blijven steken in een bar waar echt hele goede muziek werd gedraaid en daar nog een laatste biertje “for  the road”.

De volgende morgen weer fris en fruitig met de groep , we waren met z’n vijven in de auto van Fred, lekker ontbijt… En besloten om net buiten Bangkok nog maar weer een golfbaan te bezoeken. Fred had daarvoor de Moutian Shadow Golf Club uitgezocht en om 12.30 uur werden we verwacht om daar weer heerlijk onze 18 holes te gaan spelen.

Zonder wedstrijd druk en of zenuwen , maar gewoon gezellig met z’n vijven een heerlijke middag gehad met goede caddy’s en natuurlijk voldoende gekoeld water om nog enigszins fris en gezond te blijven. Bij hole 15 werden we opgewacht door een familie apen die ons niet erg op prijs stelde. Moeder aap had een paar kleintjes bij zich, en toen we iets te dicht bij kwamen liet ze haar tanden duidelijk zien en gromde ze lelijk naar ons. De caddy zei dan ook …weg wezen hier te gevaarlijk.

Het laatste stuk naar Ban Amphur ….ook nog steeds bijna anderhalf uur rijden nog even het thuis front informeren dat we er zo rond zeven uur wel zouden zijn en dan nog graag willen eten.

Het kwam erop neer dat we dus zo rond acht uur bij de Italiaan naar binnen liepen en daar nog een heerlijke maaltijd kregen voorgeschoteld.

Komende week staat helemaal in het teken van ….afscheid…. Nog twee wedstijden op prachtige golfbanen  en uitnodigingen om nog even samen te gaan eten en dan volgende week weer terug naar Nederland.  Je kan het maar zo slecht hebben !!!

Een aantal weken geleden zei Fred dat hij nog een keer naar Cambodja moest en … ga je met me mee? Ach ja waarom niet. Gewoon als gezelschap dame meerijden en een beetje ouwehoeren onderweg. En vorige week zei Jaap ook dat hij mee ging, dus maandagochtend vroeg met z,n drieën in de Toyota Hillux truck van Fred opweg naar Cambodja. De wegen in Thailand zijn prima en eigenlijk is het maar 1 snelweg naar het uiterste zuiden van Thailand. En dan sta je 320 kilometer later aan de grens met Cambodja. Khlong Yai border checkpoint. Fred ging in Cambodja oude vrienden opzoeken en we hadden een auto vol met tweedehands kleren en andere spulletjes bij ons . De levens standaard is daar misschien nog wel lager dan in Thailand. Onderweg hadden we voor de kinderen nog wat waterpistolen gekocht. Nou daar sta je dan aan de grens !! … maar geen nood er komt een jonge man met een karretje aangelopen en alle spullen uit de auto worden in de kar geladen , en wij er achteraan gelopen naar de douaniers.

Wij hadden via internet een e-visa aangevraagd. En dan zie toch het gemak van z,n stukje papier. Een lange rij bij de loketten en wij werden door een mannetje apart gezet en hij ging met onze paspoorten wel even de benodigde stempels halen. Zo ging dat bij het verlaten van Thailand en ook zo soepel bij het binnen komen van Cambodja. En het mannetje met al onze spullen maar heel geduldig wachten. In Cambodja stond de vriend van Fred ons op te wachten en konden we met zijn auto opweg naar ons hotel in Khemarak Phoummen, dat plaatje ligt op ongeveer 60 kilometer van de grens. Je weet niet wat je overkomt dan. Slechte wegen en zelfs stukken weg zonder asfalt of beton maar gewoon de rode aarde als ondergrond. Je waant je in Afrika.

Nadat we ons even hadden opgeknapt in het hotel, zijn we opweg gegaan naar de plek waar alle vrienden van Fred wonen. Ik kan alleen maar geschrijven dat alles daar wel heel erg primitief is. Misschien dat de foto’s een indruk kunnen geven.

Het hele wijkje waar dit soort huisjes staan heeft geen aansluiting op het elektriciteitsnet. In de avonduren wordt er een generator gestart voor een paar lampjes…Of anders natuurlijk vroeg naar bed en met zonsopgang weer vroeg aan het werk. De gastvrijheid die deze mensen ten toon spreiden staat in schril contrast met de rijkdom. Je weet gewoon dat deze mensen iedere cent moeten omkeren maar de blijheid dat Fred en zijn vrienden langs kwamen werd in de avond geweldig gevierd met een fantastische maaltijd en heel veel drank.

De volgende ochtend weer vroeg paraat, met eerst een paar bakken zwarte koffie en toen vrolijk weer terug naar de grens. Heel soepel langs alle loketten en met een vernieuwd visum weer Thailand binnen. Daarna een veilige rit terug naar Ban Amphur.

Zoals in zo landen is er natuurlijk ook hier in Thailand een grote groep kinderen die niet op een normale manier thuis wordt groot gebracht. In Thailand is er een stichting CPDC die “verlate” kinderen opvangt.

Het Child Protection and Development Center hier in de buurt is gelukkig een plek waar deze kinderen kunnen opgroeien, onderwijs krijgt en met veel liefde wordt opgevangen. Al een aantal jaren maakt Coote en Miriam ieder jaar een donatie klaar en brengt die dan naar de kinderen. Gisteren was voor de kinderen de grote dag. En er kon dit jaar voor een groot bedrag aan eten , drinken en ook nog een blijvende nieuwe koelwater tap worden aangeboden.

Het is heerlijk om te zien dat er een aantal jonge kinderen nu voor het eerst een pizza konden eten. We hadden 30 pizzá bij ons en natuurlijk de blikjes Cola en Fanta , …. het favoriete drankje van heel veel Thai. Naast de pizza,s was er ook nog een grote schaal met Path Thai met garnalen. Voor de kinderen was het deze keer echt smullen.

Standaard is er iedere dag een bakje rijst met wat groenten, en moet er heel zuinig worden om gesprongen met het geld wat er door donatie en giften binnen komt. Geweldig om dan te zien hoe dankbaar de kinderen zijn en heerlijk smullen van wat er deze middag werd voorgezet.

Het is in Thailand heel gebruikelijk dat er een “statiefoto” wordt gemaakt en dat daar natuurlijk alle donateurs samen met de kinderen op komt te staan.

Ook op de eigen facebook pagina van het CPDC werd er natuurlijk gebruik gemaakt om Coote en haar familie en vrienden heel hartelijk te bedanken.

Gisteren weer met een groepje naar Wangjuntr golf course gereden en daar de beneden lus gelopen . Je loopt daar dan de hele dag tussen de herten en de reeën.
Vandaar mijn titel “beestachtig”. En “goed” is eigenlijk een heel verkleinde opmerking van zo’n dag. Eigenlijk moet daar fantastisch staan. Je waant je in een dierentuin zonder hekken en de grap is wel…. Je ziet ook de hele dag geen grasmaaiers rondrijden… Ha Ha.. Nee die grasmaaiers zijn de herten en de reeën . Je loopt dus de hele dag over de keutels van deze dieren en blijkbaar om die reden ligt de baan er ook mooi groen bij en is de fairway mooi glad zonder dorre plekken erin. Nou ja ik had het over lopen… Maar deze baan is zo groot dat lopen bijna niet te doen is. Ik heb gisteren op gemeten hoeveel kilometer mijn buggy heeft gereden en dat was bijna 12 kilometer. Je bent bent in dit geval heel erg blij dat je een caddy met een buggy bij je hebt om de 18 holes te “lopen”.

Gisteren was de temperatuur op de golfbaan zo rond de 33 graden, maar zonder een stevig zeebriesje , hier op de golfbaan dus eigenlijk bladstil liep de gevoelstemperatuur toch al snel op naar zo’n 38 graden. En als je dan op de green met elkaar staat te wachten dan begrijp je dat er iedere keer weer zo snel mogelijk de schaduw werd opgezocht. Mijn opgedronken drie liter water resulteerde in ieder geval niet een gang naar de wc.

Het was weer een geweldig dagje en vandaag maar even een rustdag op het balkon. Je merkt nu wel dat het iedere dag een beetje warmer wordt. De zomer is hier nu echt begonnen en overdag stijgt de temperatuur tot boven de 34 a 35 graden. In de avond is het dan lekker “koel”. de temperatuur zakt dan naar ongeveer 26 a 27 graden . Alles wat je doet gaat hier rustig aan en een par keer per dag lekker onder de douche om weer even op ons normale temperatuur te komen.

Het afgelopen weekend stond helemaal in het teken van een groot food festival hier op het strand van Ban Amphur. Een grote rij food-trucks en een honderdtal kraampjes stonden de afgelopen dagen hier opgesteld om de vele bezoekers de heerlijkste hapjes voor te schotelen. Bij zo’n evenement hoort hier ook altijd een podium met muziek bij. Gelukkig sliep ik de afgelopen dagen in Bangkok , dus alleen gisteravond nog even een paar uur de boembas moeten trotseren . Het is echt ongelofelijk hoe hard er hier mag worden versterkt. Op mijn telefoon heb ik een luidheidsmeter en die sloeg nog meer dan 100dBm uit op ruim 20 meter van de luidspreker zuil. Je krijgt er bijna pijn van in je buik , zo voel je de lage tonen tot je komen. Blijkbaar was ik de enige die er last van had…Iedereen danste en stond vrolijk mee te zingen met de artisten op het podium.

Je kijkt je ogen uit van wat er allemaal wordt klaar gemaakt door de verschillende kraampjes.

En natuurlijk zie je ook dingen…dat je denkt….. voor iedere “man” een andere telefoon ??

Nu maar even een paar dagen rust inlassen , zeker na het geweldige diner dat we afgelopen zaterdagavond hebben mogen meemaken. Anita had ons uitgenodigd voor haar verjaardag en vierde dat met een fantastisch diner bij restaurant Poseidon. Een paar foto’s ter illustratie wil ik jullie niet onthouden. Op de menukaart stond geschreven… Het toetje zijn de lievelingsgerechten van Anita… Tiramisu en een bosse Bol.

Vrijdagochtend vroeg in de taxi naar Bangkok. We hebben afgesproken om in de avond naar een concert te gaan van de “DIVAS “.

En dat was een fantastische muzikale ode aan de jaren 90 met songs van Celine Dion, Whitney Houston, Mariah Carry. We hebben genoten van de muzikale kwaliteiten van de artiesten…Een verademing om weer eens een live orkest en zangers in balans te horen en te kunnen genieten van de songs.

Het is wel een heel duidelijke Thaise show, met tussen de songs door een Thaise aankondiging van het nummer…met daarin grapjes blijkbaar want de zaal moest soms vreselijk lachen. En dan wij als enige buitenlandse gast… zaten daar maar met een gezicht… “Waar hebben jullie het over ???” . Maar goed dat namen we maar op de koop toe en konden genieten van de muziek.

Na afloop weer terug met een taxi naar Chna-Town. En als je daar om half twaalf in in de avond gewoon op een krukje gaat zitten bijna midden op straat… Dan kan je heel gewoon nog een complete maaltijd bestellen… En zo gebeurde dat dan ook.

En zoals je op de foto kunt zien… We waren echt nog niet de enige die zo laat nog lekker gingen eten.

De volgende morgen natuurlijk een rondje door China-town en ervaren dat je live in alle rotzooi van de webwinkel TEMU loopt. De kunst is nu om toch net even iets te ontdekken wat wel de moeite waard is en … heel goedkoop !! Dat valt niet mee, maar goed je bent van de straat… uh nou ja het gebeurt allemaal op straat maar het voelt als of je op een heel grote markt loopt.

Halverwege de middag weer terug naar Ban Amphur, want we waren ook uitgenodigd om sávonds de verjaardag van Anita te vieren …. ons stond dus nog een heerlijke maaltijd te wachten.

Toch nog even een klein stukje van het concert…. Het is tenslotte hier nog winter !!

Display "Divas in Concert" from YouTube

Click here to display content from YouTube.
Learn more in YouTube’s privacy policy.

Always display content from YouTube

Open "Divas in Concert" directly

Zoals ik in de vorige blog al schreef… Er kwamen inderdaad die avond heerlijke visjes en schelpen voorbij.

Een klein impressie wil ik jullie toch even niet onthouden… al zou het alleen maar een uitnodiging zijn om ook hier in dit restaurant eens te gaan eten. De menukaart is eigenlijk heel simpel… Je kan op 5 verschillende manieren de Lobster klaar gemaakt krijgen en de prijs is smpel , … gewoon per kilo afrekenen.

Het was weer een avond om van te smullen.

Een aantal weken geleden werd er zomaar de opmerking gemaakt… “Wanneer spelen we weer eens een toernooitje ?” . En jawel gisteren was het zover…. We werden ingedeeld in drie flights en speelden een Texas Scramble toernooitje op de Plutaluang Golf Course.

En daar hoort natuurlijk een groepsfoto bij !!

Angelien had alles goed voorbereid en leuke prijsjes bijeen gebracht. Voor mij was dit ook de eerste keer dat ik zo’n toernooitje meemaakte. Maar voor de Coronaperiode werd er hier door de groep regelmatig een toernooi georganiseerd. In eerste instantie werd dat altijd georganiseerd door Kitty, maar toen die er mee stopte werd de toernooinaam veranderd in de Kikkertoernooien. Begrijpelijk dat de hoofdprijs nu bestond uit een groene kikker, en afhankelijk van de ranglijst de één wat groter dan de ander.

De komende dagen gaan de eerste gasten alweer terug naar Nederland en zal de komende weken het groepje wat hier ieder jaar een aantal maanden verblijft steeds kleiner worden. Ook voor mij is het nu nog een paar weken hier lekker in de warmte en genieten van het heerlijke Thaise eten. Al moet ik heel eerlijk zeggen dat we afgelopen woensdag na het Karten even bij Tasty Bites zijn langs gegaan om daar een heerlijk Broodje Bal te eten. Even uitleggen dat Tasty Bites wordt gerund door de Hollander John. En die weet donders goed hoe een echt Broodje Bal moet smaken.

Ter goede compensatie …. uh uh .. vanavond afgesproken met vrienden om in ons Lobster Restaurant te gaan eten. Daar zal dan ook wel met grote waarschijnlijkheid een lekker beestje op tafel komen.

Ja hoor , als goedgemutste Hollander moet je het natuurlijk een keer over het weer hebben. Nu is het niet de eerste keer dat ik er iets over vermeldt, maar toch deze keer kan ik in alle ernst mededelen dat wij ook hier een aantal dagen te maken hebben met bewolking… Tja Tja… bewolking. Het is even wennen maar voor iedereen toch weer een gespreks onderwerp erbij !! Ha Ha. Zelfs … we hebben ook een regenbui gehad. Afgelopen maandag op de golfbaan waren we zelfs bang dat we helemaal zeiknat zouden regenen … maar gelukkig de bui trok langs ons heen en we konden rustig ons rondje afmaken.

Het levert in ieder geval een leuk plaatje op.

Zondagavond zaten we in een restaurant aan het water en wat hier heel normaal is… gewoon in de openlucht. Gelukkig hadden we net op tijd afgerekend en zaten we in de auto op weg naar huis toen er even een “klein” plasje water naar beneden kwam. Ruitenwissers helpen dan helemaal niet meer …. gewoon even stil staan en de bui over laten komen.

Het is allemaal wel de opmaat voor een weersverandering die de komende dagen wordt verwacht. Hoge temperaturen en veel minder afkoeling in de nacht… We wachten af.

De komende dagen in het teken van golf en het komende weekend een paar dagen naar Bangkok om een concert van de “DIVA’s” te gaan zien. Nu zal niemand dit is zeggen, maar hier in Thailand zijn deze meiden wereld beroemd en zingen alle songs van grote Amerikaanse sterren uit de jaren 70, 80 en 90. En een tripje naar ChinaTown zal dus ook wel weer de nodige lol opleveren.

Wordt vervolgd !!

Gisteravond samen met lieve vrienden uit eten geweest. Een plekje waar ik in al die jaren nog nooit geweest was. En dan blijkt dat dit één van de lievelings plekjes is van Kitty. Volkomen terecht… Wat een heerlijk plekje aan het water en ver verwijderd van alle drukte en echt plekje om te relaxen en s’avonds de zon in de zee te zien zakken. Dit restaurantje in Baan Saray is een oase tussen alle drukte. Je moet het echt weten te vinden want je rijdt er zo voorbij.

Baan Saray is een klein vissersdorpje ten zuiden van Ban Amphur en is op sommige plekken nog echt ouderwets orgineel. Hutjes en huisjes van hout en meestal op palen half boven het water gebouwd. Langs de kustlijn ligt een smalle weg en veel Thai hebben dan naast de weg richting het strand een huisje gebouwd. En om overstroming te voorkomen veelal op palen zodat water er onderdoor kan stromen. Ook dit restaurantje is zo opgebouwd en heeft zelfs een soort pier neer gezet met huisjes op de pier die te huur zijn.

Heerlijk gegeten en een overheerlijk “toetje” mocht natuurlijk niet ontbreken.