Ik geloof dat dit het woord is wat golfers gebruiken als het weer zo’n dag is waar bijna niets lukt. Tja …een positief verantwoord woord en niks mis mee. Nou de baan waar we gistern op speelde had echt alles in zich. Voor mij de eerste keer dat ik hier op Silky Oak mocht spelen en werkelijk waar een zeer uitdagende baan. Om een indruk geven van de hoeveelheid water ….zie onderstaande foto.

Het hele golf complex met een prachtig hotel , zwembaden, sauna’s wordt Barcelona Valley genoemd. Niemand heeft mij kunnen uitleggen wat hier iets te vergelijken is met Barcelona.

Waar deze golfbaan mij wel aan zal terug denken is de hoeveelheid water en de manier waarop je telkens weer over het water moet spelen. Er is geen meter vlak op dit terrein en er zijn maar een paar holes waar je vanaf de afslag de vlag kunt zien. Gelukkig heb je dan je caddy bij je die je vertelt welke kant je moet opslaan. Een erg goede speler die hier met 1 balletje de volledige 18 holes kan volbrengen.

Volgende week nog maar een keer proberen en dan goed voorbereid op wat je te wachten staat. ( Plus wat extra ballen mee nemen !!! )

Eerst nog even een gezellige avond aan het strand met Wil en Marriette. En ons eerste visje was weer een lekkernij en een feest om te verorberen.

Maandagmorgen eerst onze gebruikelijke wandeling en duik in de zee en daarna opweg naar Plutualong de golfbaan voor mijn eerste 18 holes.

En dan speel je 17 holes met de zelfde bal…Maar ja ja jammer op hole 18 was de aantrekkingskracht van het water toch de bal te machtig. een poging van de caddy om toch nog de bal te vinden mislukte… dus helaas dit keer niet de 18 holes kunnen voltooien met 1 balletje. Maar wel heel keurig de bal op het eiland met de vuurtoren geslagen… en dat is altijd bij iedereen een uitdaging die regelmatig fout gaat. Een van de caddy’s wist gelukkig op tijd nog bij de buggy’s te komen want anders had een groep apen het voorzien op alle lekkerny die in de buggy’s ligt. En niet alleen mijn krentebol ligt in de buggy maar ook mijn telefoon lag ook zo voor het grijpen…Weer een heldere waarschuwing om je spullen altijd goed te verstoppen. Morgen gaan we met de groep naar een voor mij weer nieuwe golfbaan …Dus weer een uitdaging om hier voor het eerst te spelen. De baan heet Silky Oak Country Club. Geen idee wat ik mij daarbij moet voorstellen.

Nu eerst maar even snel een afspraak bij de massage maken, want het is wel duidelijk dat de spiertjes aardig overbelast raken van zo’n dagje op de golfbaan.

Eerst even naar de kapper en zorgen dat er weer rond gelopen kan worden met een zomers kapsel.

En weer genieten van het dagelijkse ritueel en de prachtige kleuren die hier iedere avond weer zichtbaar zijn.

En je ontkomt er natuurlijk niet aan om iedere avond weer te mogen proeven van de Thaise keuken. Soms kan de dag niet snel genoeg gaan …. ha ha

Tijdens het boodschappen doen kwam ik nog een paar heel lekkere visjes tegen.

Nu er voor zorgen dat ik weer helemaal in het Thaise ritme kom, de ochtendwandeling, zwemmen , douche en dan ontbijten. Voor de komende dagen staat de planning ook alweer vast. Het worden weer de nodige bezoekjes aan iedereen en natuurlijk voor morgen weer de eerste golf”les”. Ben benieuwd hoe het zal gaan.

Het leek er op !! Bij aankomst in het appartement stond alles nog precies zo zoals ik het had achter gelaten. Koffers uitpakken , korte broek aan en even met Coote en Piet naar het eerste restaurant op het strand. Deze kleine opleving had ik echt even nodig en het was weer vanouds lekker en ontspannend zo op het strand.

De reis liep volgens schema en alles ging prima …Tot ik in een heel lange rij kwam te staan voor de immigration. Een hele hoop toeristen hadden niet het immigration formulier ingevuld en werden weer terug achter in de rij gestuurd en gevraagd eerst het formulier in te vullen. Al met al dus een ophoping van mensen en uiteindelijk na bijna 2 uur in de rij te hebben gestaan kon ik op zoek naar de koffers. Die waren al van de rolleband gehaald en stonden in een hoekje met een strenge dame ervoor. eerst mijn instapkaart opzoeken en de koffernummers controleren…En ja alles in orde en toen richting de douane. Daar geen probleem en verder op weg naar wisselkantoor en telefoonbalie om geld en telefoon te updaten.

Op het moment dat ik weer internet data op mijn Thaise telefoonnummer had kon ik mijn taxi chauffeur berichten waar ik was en konden we buiten afspreken waar hij mij zou oppikken. Dat ging allemaal prima en 2 uur later was ik in Ban Amphur.

De volgende dag zag ik wel dat de boom voor mijn balkon niet had stil gezeten.

Gelukkig vond te tuinman ook dat mijn uitzicht naar het strand wel wat beter zou mogen zijn…

Met bovenstaande foto als resultaat en weer een prachtig uitzicht.

Alles liep gesmeerd en zonder problemen door de douane en nu wachten op het inchecken. Schiphol is al helemaal in kerststemming en ik ben in opperste goede stemming. 3

Een heerlijk weekend met de buurtjes en vrienden is alweer voorbij. Gisteren een laatste rondje op de Goese Golf en samen lekker eten.

En vanmorgen geprobeerd om de koffers dicht te krijgen…. !!! Gelukt !!

Zelfs de weegschaal vond alles in orde. Nu nog de handbagage en zorgen dat het huis weer in de winter stand komt.

Nog 1 nachtje en dan op weg naar warmer oorden.

En dan kan ik weer genieten van dit uitzicht…..

….de warmte en de zekerheid dat je iedere dag de zon zal zien.

Nu de komende dagen zorgen dat hier in Kloetinge alles in orde komt. De koffers inpakken en dan een lange vliegreis naar mijn geliefde Ban Amphur.

1 oktober 1987

Wie kan er nu precies 37 jaar later bedenken dat ik in gesprek met de uroloog vandag het volgende te horen krijg:

Goed nieuws. Het valt allemaal mee.

Het is de meest gunstige vorm van blaas kanker. Minder agressief. Niet doorgegroeid. Oppervlakkig.
Maar 1 poliep. Circa 3 cm lang. Niet uitgezaaid. We hebben alles er uit kunnen halen.
Kan wel terugkomen. Kan is best aanzienlijk.
Maar 9 van de 10 keer dan weer in deze vorm.

Dan gaan we weer opereren en spoelen met chemo. 9 spoelingen in een half jaar. Maar nu dus niet van toepassing.

Normaal gesproken 3 maanden na de operatie terugkomen voor controle (=cystoscopie)
Daarna weer na 9 maanden en dan om de 12 maanden.
Maar ik weet dat je snel vertrekt naar Thailand. Dan staat de eerste controle nu in april gepland. Dus paar maanden later dan normaal. Klein risico wat ik zelf neem maar arts werd er niet heel zenuwachtig van.
Ik kan nog besluiten om na 3 maanden het onderzoek in Bangkok uit te laten voeren. Echter pertinent geen vervolgbehandeling daar indien iets gevonden wordt. Wordt mij dringend verzocht.

Nu nog wat verward van alle gesprekken en informatie , maar kan nu eindelijk met gerust gevoel de voorbereidingen gaan treffen voor een heerlijk verblijf in Thailand. Genieten van de warmte en het heerlijke leven met vrienden en bekenden. Helemaal in de vorm van : Alles mag niets moet.

En dat betekent weer nadenken over de komende winter maanden. De ticket naar Bangkok is al binnen en nu de komende weken bezig om alle papieren en visa weer aan te vragen. Wat nog wel een dingetje is…. Ik ben vorige week nog even naar het ziekenhuis geweest en daar hebben ze een poliep uit de blaas verwijderd. Het wordt nu nog even afwachten wat de kweek van de poliep oplevert en dan kunnen we hopelijk met een gerust gevoel weer alles in gereedheid brengen om de komende maanden weer lekker in de warmte van Thailand te verblijven.

Ik zal dan ook weer uitgebreid verslag doen op de weblog van mijn belevenissen en dagelijkse bezigheden.

Nu eerst nog maar even in spanning en hopen op een positieve uitslag.

Thuis in Kloetinge …. en alles is na een paar dagen weer heel gewoon. Alleen de temperatuur daar kan ik nog even niet mee omgaan. Rillerig, koud en onwennig aan al die kleren aan je lijf. Dat is dus nog even wennen. Maar de rest is al weer normaal. De eerste wasjes alweer in de kast en gisteren uren achter een PC gezeten die na 5 maanden weer eens online kwam…. Je wilt niet weten hoeveel updates en veranderingen er hebben plaats gevonden in de afgelopen 5 maanden.

De terugreis is zonder problemen verlopen, alles op tijd en geen vertragingen. Alleen op Schiphol wat langer op de koffer moeten wachten. De eerste koffer kwam al heel spoedig, maar de tweede kwam maar niet op de bagageband. Toch niet weer een probleem zoals vorig jaar toen een andere persoon mijn koffer had meegenomen??? Nee, nu bleek bij thuis komst dat de douane in mijn koffer had gekeken. Er zat een briefje in dat de douane in de koffer was geweest. Maar alles zat er nog in … Ook mijn nieuwe rolex !!

Annabelle stond klaar om mij weer naar Oegstgeest te rijden en vandaar ben ik in mijn eigen auto weer naar Kloetinge gereden. Alles opgeteld … bijna 24 uur aan het reizen van Ban Amphur tot Kloetinge.

Terugkijkend op een geweldige fijne tijd in Thailand , nu weer even wennen aan het leventje in en rond Kloetinge .