Wat de dag brengt

Vanmorgen na het wandelen en zwemmen even op de koffie bij Mia. Zij is gisteren ook weer aangekomen in Ban Amphur. Nog voor het eerste bakkie koffie voor me stond kreeg ik al de vraag…”kan jij eens kijken naar de TV” Daar stond in het appartement wat Mia deze keer huurt een TV met nog een echte oude beeldbuis. Zelfs hier is daar geen beeld meer uit te krijgen…Dus de eerste nieuwe aanschaf wordt een nieuwe smart TV. Mia had ook nog van een paar jaar geleden een kastje van “Fred”. Fred is een Nederlandse heer die hier al jaren woont en die kastjes verkoopt waar je mee alle internationale TV zenders kan ontvangen. Wij kennen dat in Nederland als de Kodi apparatuur. Eerst maar even testen met de smart TV van buurvrouw Coote en het kastje van Fred weer voorzien van de laatste software. Mia kan de komende maanden dus weer genieten van de Nederlandse TV.

Daarna even een lichte lunch en toen op weg naar Eastern Golf Estate.

Onwillekeurig kijk je je bal na om straks weer verder te kunnen… Maar ook de Caddy doet dat voor je. Het blijft een fenomeen om niet anders te hoeven doen dan alleen maar je bal de goede richting in te slaan. De caddy geeft je de juiste club en maakt je bal schoon. Draagt je tas en roept ook nog… “good ball sur” Ook al vind je zelf dat je helemaal niet een goede bal hebt geslagen.

Na afloop zijn we gaan eten bij “58”. Iedereen die hier al regelmatig komt kent de uitdrukking en weet precies wat er bedoeld wordt. Maar “58” vraagt voor de lezer wel een kleine uitleg. Je moet je voorstellen een snelweg door het dorp waar de auto’s met 80 tot 100 kilometer per uur overheen rijden en dat er naast deze snelweg ( het is sukhumvit road ) een trottoir ligt van ongeveer 6 meter breed.

Het trottoir eindigt in een stel garage boxen met stalen roldeuren.

Op een van de garageboxen staat het nummer 58 en in die garagebox staat een kunstenaar zes dagen per week zijn kookkunsten uit te oefenen. Het trottoir heeft hij vol gezet met tafeltjes en stoelen en iedere avond is het vol. Het gebeurt regelmatig dat je moet wachten om aan te kunnen schuiven bij een leeg tafeltje.

Maar voor onze begrippen…. Langs de snelweg….!!! soms in de stinkende walm van langs gierende autobussen vol met toeristen… Herrie, Herrie van het langsrijdende verkeer..!! En dan roepen..” hier ga ik zeer regelmatig naar toe om te eten” …. !!! Ach … Dit is ook Thailand …. maar wel heel lekker.