Gisteren toch maar even door gezet en de laatste radartjes erin gezet… en warempel de klok ging keurig lopen en de klepel bleef heen en weer gaan. Waar ik me nu direct zorgen om maak is : Hoe lang blijft deze houten klok hier in volle glorie staan, in de wetenschap dat dit volkomen onbehandeld hout is en dat hier iedere 4 weken een mannetje langs komt om met een grote gifspuit alle houten wanden en keukenkastjes te bespuiten. Wanneer dat niet gebeurd dan heb je na een paar maanden geen , nou ja niet overdrijven… maar toch behoorlijk wat gaten in de houten kastjes. De termieten in Thailand die zijn nog steeds niet uitgeroeid en eten er iedere dag nog lustig op los. Iedere bewoner van dit appartementen complex is daarom vreselijk blij dat er iemand iedere maand weer even langs komt om te zorgen dat er geen termieten de lust hebben om aan de keukenkastjes te beginnen. Maar ja hoe zit het met mijn klok… Effe afwachten, ben heel benieuwd.

Gisteravond heerlijk en rustig op afstand nog even naar het vuurwerk gekeken en lekker op het strand zitten eten. En vanmorgen ook de kerstboom weer opgezet.
December kan beginnen en laten we hopen dat het voor iedereen een mooie , gelukkige en voorspoedige laatste maand van het jaar wordt.

Terwijl wij rustig in Ban Amphur Beach zaten te genieten van ons drankje en heerlijke thaise gerechten was het grootste vuurwerk festival druk bezig in Pattaya. Ieder jaar komen naar dit twee daags evenement meer dan 100.000 mensen toe. In de wetenschap dat je na afloop van het vuurwerk ruim 4 uur bezig bent om van de beach-road naar de doorgaande weg te komen die weer terug gaat naar Ban Amphur…. hebben vele van ons hier gezegd… We zien het wel vanuit de verte dan is het al mooi genoeg.

Maar om een indruk te geven wat al die mensen hier gisteravond hebben gezien :

Wij zaten lekker rustig bij ons vrijdagavond restaurant : Oscar.

De meeste expats en buitenlanders komen iedere vrijdagavond hier bij elkaar en drinken en eten wat. Heel grappig hoe je dan aan één tafel soms drie verschillende talen hoort en telkens attent moet zijn in welke taal je nu weer antwoord gaat geven. En dan onwillekeurig merk je direct dat de hollanders geen enkele moeite hebben om in een andere taal te spreken… Echter ook gisteravond was er natuurlijk ook weer een Fransman bij die maar heel moeilijk een andere taal sprak en eigenlijk uitsluitend in het Frans met je probeerde te converseren.

Morgenavond maar even naar de pier in op Ban Amphur beach lopen en vanuit de verte naar het vuurwerk kijken.

Na nog een ochtentje puzzelen beginnen de eerste contouren zichtbaar te worden….. Maar ik ben er nog lang niet uit hoe alles in elkaar moet gaan steken.

Dus gewoon echt ontspannen blijven frobelen = vrijblijvend knutselen

Donderdagavond in de Sandbar in Jomtien werd het 20 jarig bestaan van de Nederlandse Vereniging in Pattaya gevierd. Een uitbundige avond vol met muziek , standup comidian en natuurlijk een drag queen kon niet ontbreken.

Het is wel een gek idee dat je de hele avond daar alleen maar Nederlands praat en dat iedereen ook elkaar verstaat… Nou ja verstaat… !!!! Als de Thai muziek maken dan moet dat altijd loei hard en is enige conversatie nauwelijks nog mogelijk. Ik zat naast Annita een bijna 80 jarige dame die haar hoorapparaten had thuis gelaten …. Je begrijpt dat ik nu een redelijk schorre stem heb en vandaag maar eens heel rustig aan doe om mijn overbelaste stembanden weer enige rust te geven.

Zo gingen Mia en ik gisteravond op weg naar de Sandbar . De dresscode was Rood, wit en blauw… Daar voldeden we prima aan.

Nog wat foto’s om een impressie te geven van het feestje in de Sandbar..

Ik heb mijn verjaardags cadeau van de kids mee genomen naar Thailand en ben daar vandaag mee begonnen.

Ik vind het echt fantastisch hoe zo’n puzzel in elkaar moet worden gezet en het is geen moment van onachtzaamheid of je maakt wel een klein foutje.. Ontspannen, nee dat niet maar het is wel genieten … Nou ja na ruim 4 uur bezig te zijn geweest heb ik toch maar besloten om nu eerst maar eens wat andere dingen te gaan doen.

Maar af is de klok nog lang niet.

De titel zal niemand iets zeggen, en zeker de mensen die hier nog nooit geweest zijn. Lin is de eigenaresse van een klein restaurantje hier ongeveer een kilometer vandaan. En regelmatig fietsen we daar naar toe om lekker te eten. En omdat het hier in de buurt is zie bijna altijd wel bekende of kennissen die ook Lin hebben uitgekozen om weer eens lekker te eten. Gisteren ontmoeten we daar vrienden van Marion en Peter en het werd een uitbundig heen en weer gebabbel over boten, varen en natuurlijk de verbouwing van het huis van Marion en Peter en natuurlijk… “Hoe erg !!!” is de nieuwbouw hier voor het Sompong Condo. ( waar ik ook al over geschreven heb )

De conclusie was al snel een feit…. Zolang je de zon nog ziet ondergaan in de zee … Heb je nog een fantastisch uitzicht !! Daar konden we ons allemaal wel in vinden.

Na het geweldige “sportieve” weekend eerst in de vroege ochtend de dagelijkse gebruikelijke zaken… lopen, zwemmen en een lekker bakje koffie : “Rustig aan”

Aan het eind van de ochtend een stukje wezen fietsen met Piet. Maar voordat dat mogelijk was eerst de fiets weer in orde maken. De banden waren leeg en de verlichting moest ook worden opgeladen. Maar alles weer in orde en we zijn even naar de Marina gefietst. De Marina is een grote jachthaven net buiten het dorp Ban Amphur wat best te vergelijken is met de jachthavens rond de Middellandse zee. De prachtigste schepen liggen er en je kijkt je ogen uit naar al die luxe schepen.

Het schip van Jan en Pelt ligt er ook, helaas was Jan niet op de boot en konden we hem niet even gedag zeggen.

Wat wel een enorme verandring liet zien dat was de nieuwbouw voor Sompong Condo. In Sompong Condo wonen een groot aantal Hollanders en vrienden die we al jaren telkens tegen komen. Vorig jaar was met de nieuwbouw begonnen en ik was heel erg benieuwd of er al resultaten te zien waren. Nou dat was heel duidelijk. Het groende braakliggend terrein voor Sompong Condo is nu een groot bouwwerk en de contouren van het nieuwe luxe hotel zijn als aardig zichtbaar. Dus voor heel veel mensen in Sompong Condo geen uitzicht meer naar de zee en nu uitsluitend zicht op een luxe hotel van 4 verdiepingen hoog.

Vanmorgen na het wandelen , zwemmen en een heerlijk bakje koffie op weg naar Jomtien. Jomtien is net als Kloetinge een voorstad van de grote stad en dat is hier Pattaya. Jomtien is eigenlijk een langgerekt dorp met een weg langs het strand en langs die weg allemaal hotels , winkels en restaurants. En 1 van die restaurants heeft de naam “Tulip House” Het mag duidelijk zijn dat de eigenaar een Hollander is en dat dit restaurant tussen de middag Thaise tijd helemaal vol zat met Hollanders die allemaal kwamen kijken naar de Formule1 race in Las Vegas.

Het blijft grappig om hier naar de formule 1 race te kunnen kijken en ook nog een broodje kroket te bestellen. Het was een gedenkwaardige middag en natuurlijk alle bekende gezichten weer gezien en afspraken voor de komende dagen weer gemaakt. Aan het eind van de middag weer terug naar Ban Amphur en nog heerlijk met Coote en Piet op het strand een heerlijk visje verorberd .

Toen ik woensdag aankwam hier in Ban Amphur zag ik direct dat mijn uitzicht naar de zee helemaal was verdwenen. De afgelopen maanden is de boom vlak voor het appartement flink gegroeid en heeft het uitzicht helemaal geblokkeerd.

Gisteren de tuinman maar eens vriendelijk aangekeken en hem duidelijk gemaakt dat mijn uitzicht helemaal verdwenen was.

Zie hier onder wat het resultaat is van een half uurtje zagen en kappen. Nu kan ik weer genieten van het zicht op de zee en het zicht rond het zwembad.

In goed Nederlands noemen we dat acclimatiseren en voel je je niet lekker in je vel zitten. De eerste twee dagen zijn nu voorbij en ook afgelopen nacht was ik nog steeds midden in de nacht klaar wakker. Dat betekent dat mijn biologisch klokje nog steeds op de Europese tijd staat afgestemd. Maar mijn zweetkliertjes zijn al twee dagen heel druk bezig om het lichaam te koelen. Vanmorgen de eerste keer weer met buurman Piet lekker over de boulevard gelopen en daarna een duik in de zee. Onder douche en dan een warme badkamer in stappen… Ja alleen dat al maakt het leven hier zo aangenaam. De warmte om je heen, geen pijn in je botten en alles is soepel , zonder spierpijn. Nu er ook voor zorgen dat je het tempo gaat aannemen van de lokalen en goed bedenken dat je dan niet drie of vier T-shirts per dag hoeft te wisselen, omdat ze zeiknat zijn maar het rustig met 1 of 2 shirts aankan.

Of natuurlijk rustig op het balkon , dan hoef je helemaal geen shirt aan.