Leen's Weblog

Ver weg maar toch dichtbij.

Pagina 2 van 15

Max

Vanmorgen na het wandelen , zwemmen en een heerlijk bakje koffie op weg naar Jomtien. Jomtien is net als Kloetinge een voorstad van de grote stad en dat is hier Pattaya. Jomtien is eigenlijk een langgerekt dorp met een weg langs het strand en langs die weg allemaal hotels , winkels en restaurants. En 1 van die restaurants heeft de naam “Tulip House” Het mag duidelijk zijn dat de eigenaar een Hollander is en dat dit restaurant tussen de middag Thaise tijd helemaal vol zat met Hollanders die allemaal kwamen kijken naar de Formule1 race in Las Vegas.

Het blijft grappig om hier naar de formule 1 race te kunnen kijken en ook nog een broodje kroket te bestellen. Het was een gedenkwaardige middag en natuurlijk alle bekende gezichten weer gezien en afspraken voor de komende dagen weer gemaakt. Aan het eind van de middag weer terug naar Ban Amphur en nog heerlijk met Coote en Piet op het strand een heerlijk visje verorberd .

Uitzicht

Toen ik woensdag aankwam hier in Ban Amphur zag ik direct dat mijn uitzicht naar de zee helemaal was verdwenen. De afgelopen maanden is de boom vlak voor het appartement flink gegroeid en heeft het uitzicht helemaal geblokkeerd.

Gisteren de tuinman maar eens vriendelijk aangekeken en hem duidelijk gemaakt dat mijn uitzicht helemaal verdwenen was.

Zie hier onder wat het resultaat is van een half uurtje zagen en kappen. Nu kan ik weer genieten van het zicht op de zee en het zicht rond het zwembad.

Effe wennen !!

In goed Nederlands noemen we dat acclimatiseren en voel je je niet lekker in je vel zitten. De eerste twee dagen zijn nu voorbij en ook afgelopen nacht was ik nog steeds midden in de nacht klaar wakker. Dat betekent dat mijn biologisch klokje nog steeds op de Europese tijd staat afgestemd. Maar mijn zweetkliertjes zijn al twee dagen heel druk bezig om het lichaam te koelen. Vanmorgen de eerste keer weer met buurman Piet lekker over de boulevard gelopen en daarna een duik in de zee. Onder douche en dan een warme badkamer in stappen… Ja alleen dat al maakt het leven hier zo aangenaam. De warmte om je heen, geen pijn in je botten en alles is soepel , zonder spierpijn. Nu er ook voor zorgen dat je het tempo gaat aannemen van de lokalen en goed bedenken dat je dan niet drie of vier T-shirts per dag hoeft te wisselen, omdat ze zeiknat zijn maar het rustig met 1 of 2 shirts aankan.

Of natuurlijk rustig op het balkon , dan hoef je helemaal geen shirt aan.

planning gehaald!!

ik mag nu met een gerust gevoel naar de heerlijke warmte . De schuur is wind en water dicht en Michiel kan nu beginnen met opruimen en inrichten.

en dan te bedenken dat we een aantal maanden geleden zo begonnen

Nog een paar dagen !!

Het is weer November en de warme zon is hier sporadisch zichtbaar. Ticket is geregeld, koffers zijn bijna ingepakt en nu de laatste dagen zorgen dat alles in huis ook weer in orde is. En dan kan en mag het aftellen weer beginnen. Nog een paar dagen en kan ik weer genieten van de heerlijke warmte en …. misschien nog wel belangrijker : In de mode komen van : Alles mag maar niets moet.

De zomer is weer voorbij

De zomer is weer voorbij, maar dat betekent dat de periode “lekker warm in Thailand” weer steeds dichterbij komt.

Nu hier alles weer aan het in orde brengen zodat weer voor de komende winter alles in orde is.

Weer thuis

Dat klinkt misschien gek , als je 5 maanden in het buitenland woont maar zo voelt het wel. Prima om weer terug te zijn in Kloetinge en hier weer alles in orde maken.

Want ja er gaan toch dingen kapot … ook al ben je zo lang van huis.

Vanmorgen weer de eerste keer de wasmachine aangezet… Ja jammer …. !!!

De waterkraan zat muurvast en dat betekent dus geen water naar de wasmachine. Om 9 uur precies stond ik al bij de Praxis om een nieuwe kraan en nu kan de eerste was in de machine. De wasmachine die startte gewoon op..

Ook ontdekte ik dat het rolluik in de slaapkamer vast zit. Dus geen rolluik meer in de slaapkamer. Offerte aangevraagd voor een nieuw rolluik. En die kreeg ik gisteren binnen. Laat ik het voorzichtig zeggen… “Daar schrik je je helemaal het lazerus van”. Worden die dingen tegenwoordig van goud gemaakt ???

Nog maar eens goed over nadenken of dat rolluik nog wel echt nodig is .. Ook merkte ik dat de raamuitzetmoter niet meer werkt. Dat betekent dat in de serre het dakraam niet meer open en dicht gedaan kan worden. Ik ben een beetje bang om daar nu ook een offerte voor aan te vragen !! Dat zal dan ook wel de nodige honderden euro’s gaan kosten.

Meer heb ik nog niet ontdekt….. en hopelijk blijft het hier ook bij.

Nu maar weer in de tuin …. kijken of er tussen het vele onkruid nog echte meerjarige planten staan !!! Zelfs op de straatsteentjes in de tuin groeit het mos en komt het onkruid overal tussen de steentjes omhoog.

M.a.w : “Hoe gaat het met je? ” ….. Hartstikke druk!! Heel veel te doen

Koffer is er weer !!

Ik werd woensdag gebeld door een meneer die vroeg of ik wat kwijt was !!. Zijn vrouw had dus mijn koffer meegenomen en ontdekte dat het haar koffer niet was…. Omdat de code niet werkte !!!….

En gisteravond werd keurig mijn koffer weer thuis afgeleverd door een koerier van Schiphol. En alles zat er nog in.

Nu de eerste was in de machine en proberen weer in het gareel te komen, te wennen aan de Nederlandse temperaturen en de nattigheid.

In het vliegtuig onderweg naar Nederland zag ik de omtrekkende bewegingen die het vliegtuig ondernam. Zonder al die oorlogen in Gaza en Oekraïne zou je denken dat de piloot een onweersbui aan het ontwijken was … Maar nu ?? Is dit om alle ellende op de grond te ontwijken ?

Op het vliegveld in Bangkok staan er iedere dag zo rond het middaguur altijd twee lange rijen bij de balies en vertrekken de twee vliegtuigen richting Nederland altijd vlak na elkaar. Deze keer was EVA-Air een keer sneller weg dan het vliegtuig van KLM.

Droevig einde van geweldige reis

Daar sta je dan te wachten bij de bagageband op Schiphol…. De eerste koffer zie al snel verschijnen…Maar waar blijft die tweede koffer. Wel zie ik een soort gelijke koffer al een paar keer langs komen maar die is niet van mij. Na de derde keer werd ik echt ongerust en bekeek de soortgelijke koffer en zag dat hij van een Thaise dame was. Freek en Michiel die stonden buiten te wachten en al met al heb ik daar ruim een uur staan de wachten. Met als resultaat dat ik de koffer van de Thaise dame heb achter gelaten bij de douane en zonder mijn eigen koffer heb moeten vertrekken. Bij de balie een vermissingrapport opgemaakt en nu maar hopen dat de Thaise lady de koffer komt terugbrengen.

Klote maar helaas. Het zou heel erg vervelend zijn als ik de koffer niet zou terug krijgen , er zitten heel dierbare herinneringen in.

Afwachten en hopelijk krijg ik snel een telefoontje dat de koffer wordt nabezorgd.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Leen's Weblog

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑