We zijn weer met een groepje mannen naar de cart baan geweest en hebben daar weer geprobeerd om een vleugje van de adrenaline die Max Verstappen moet voelen op te wekken. Nou… Ik heb er alleen maar vreselijke spierpijn in mijn boven armen van over gehouden. De carts hebben natuurlijk geen stuurbekrachtiging, dat betekent dat je zelf die dikke sliks de bocht in moet sturen.. En dat kost kracht.

Met een heerlijke koele zeebries zitten wachten bij “Pa Beng- restaurant” op het strand van Ban Amphur .

Ik weet nu dat ik dat heel erg ga missen over een paar weken.

En trouwens ook de heerlijke lobsters… Zaterdag was de laatste dag dat Jaap en Angelien hier waren en zijn we naar een speciaal “kreeften” restaurant gereden. Daar hebben ze de lobster in 5 verschillende manieren klaar gemaakt en dat moet je een keer gaan proeven natuurlijk..

Een aanrader Heerlijk

Gisteren was het dan zover. De noodzakelijke “Border Run” . Vrij vertaald is dat de trip naar de grens om een nieuw visum te krijgen voor Thailand. In principe mag je als “Farang” ( Buitenlander) maximaal 90 dagen achter elkaar in Thailand verblijven. Na die 90 dagen moet je je meldden …of bij de immigration in je woonplaats of als dat moet , een reisje plannen naar de grens van Cambodja en daar een nieuwe verblijfvergunning halen.

Omdat mijn maximale 90 dagen waren verstreken moest ik naar de grens van Cambodja. Nu ben ik natuurlijk niet de enige die dit “probleem” tegen kom. Dus er zijn legio bedrijfjes die met busjes iedere dag heen en weer rijden met de Farangs die weer zonodig langer dan 90 dagen in Thialand willen verblijven.

Ook mijn Hollandse buurvrouw Mia moest een border run maken..Dus afgesproken om samen te reizen. De vriendin en thaise hulp van Mia wist een goed adres voor een bureau en regelde alles voor ons.

Dus gisteren om 5.30 uur in de ochtend vertrokken we uit Pattaya richting de Cambodjaanse grens.

Een fantastisch luxe busje met eigen stoelen. Nog drie andere jongens gingen ook mee en zo reden we tot de eerste tussenstop om even de benen te strekken en sanitaire zorgen te verlichten.

Onderweg kom je dan de leuke toeristische plekjes weer tegen waar we ooit in andere jaren ook langs bent geweest…

Na ongeveer drie en een half uur rijden dan eindelijk de afslag naar Ban Leam . Ban Leam is de grensplaats tussen Thailand en Cambodja. Dat is een grote markt en aan het einde van de markt staat het hek … Einde Thailand . Achter dat bord begint een stukje niemandsland en daar ga je naar toe om je noodzakelijke stempels in je paspoort te krijgen.

Als je dan je stempeltje in het paspoort hebt dat je Thailand verlaten hebt dan kan je je gaan melden bij de immigration van Cambodja en vraag je een visum aan voor toegang tot Cambodja… En natuurlijk dat kost geld maar voor 1900 Bath is dat geregeld en stap je Cambodja binnen. De grap is dan dat je via een dranghek diect naar de Cambodjaanse uitzwaai ambtenaar wordt geleid en daar krijg je weer een stempeltje dat je Cambodja weer verlaat. En sta je binnen 10 minuten weer in het niemandsland tussen Cambodje en Thailand. Aan het eind van dat niemandsland is weer een loket geplaatst met de immigration ambtenaar van Thailand en vraag je weer toestemming om Thailand weer in te mogen. Je krijgt dan weer een visum stempel van 30 of 45 dagen ( afhankelijk van het voorgaand visum) en je bent weer binnen in Thailand.

Dan is het even wachten tot iedereen deze procedure heeft afgerond en gaan we weer drie en half uur in de luxe bus op weg naar Pattaya.

Onderweg natuurlijk nog een paar controlepunten moeten passeren maar de chauffeur draaide zijn raampje open en riep tegen de controlerende millitair… “groep farangs” .. Dus we konden zonder problemen verder en werden nog getrakteerd op een lunch in een echt Thais wegrestaurant. Bij dit restaurant werd het dak koel gehouden door een sproeier op het dak wat contant zorgde dat het dak nat bleef.

Al met al een prima dagje en weer de nodige stempels in het paspoort wat ervoor zorgt dat ik hier tot eind maart nog kan blijven.

Putaluang is de NAVY Golf course en beslaat een enorm complex. Er zijn wel 4 x 9 holes banen op aangelegd en alle banen hebben hun eigen karakter en moeilijkheid graad.

Wij hebben het westelijke en oostelijke gedeelte van de golfbaan gelopen en dat is werkelijk schitterend aangelegd. De richting bordjes zijn heel simpel.. Je gaat nu naar : EAST, SOUTH, WEST of NORTH. En natuurlijk heel veel waterpartijen … Dus ook weer een aantal ballen kwijt geraakt !!!

Daar komt nog bij dat je soms heel goed moet opletten waar je bal naar toe vliegt, als dat aan de rand van de farway gebeurt dan moet je soms haast maken om je bal nog terug te krijgen. Regelmatig zie je aan de rand van de farway … wat ook de bosrand is.. een stel apen rond springen die het leuk vinden om met je bal ervan door te gaan.

Tja… En dan zit je dit te schrijven op het balkon, de thermometer in de schaduw geeft nu zo rond het middaguur 34 graden aan. De ventilator geeft een lekker koel briesje en de verwachtingen voor de komende dagen zijn stabiel en zonnig.

Lees je in de PZC van vanmorgen dat er weer sneeuw in de lucht hangt en dat het in de avonduren nog wel kan gaan vriezen. Dat versterkt bij mij toch wel de gedachte om nog maar een paar weekjes hier rond te blijven hangen…

Vanmorgen bij het opstaan zag ik de kleine medebewoner op het aanrecht rond scharrelen.

Om een indruk te krijgen van de werkelijke grootte ligt er een theelepeltje naast.

De gekko of tjiktak … zo heet dat beest… heeft een zeer groot verspreidingsgebied en komt in verschillende werelddelen voor. Het is van oorsprong een bosbewoner maar de tjitjak schuwt de mens niet en komt veel voor bij huizen. Het is een populaire soort als exotisch huisdier. De tjitjak dankt zijn naam aan de geluiden die worden gemaakt om de andere sekse te lokken.

Voor zo’n klein beestje hoef je geen angst te hebben maar de volwassen gekko’s kunnen toch wel heel groot worden en vallen je ook aan als ze zich bedreigt voelen. Bij de buurvrouw zat er een volwassen gekko gisteren avond op de rand van het balkon… rustig mee te luisteren wat we allemaal zo vinden van de toestand in de wereld. … Zo te zien vond dat beest het allemaal prima zolang er maar genoeg muggen in de buurt zijn om zijn maagje te vullen.

Gisteren na een heerlijk dagje golfen en zelfs de hond van de caddy die denkt…..”weg gegaan is plaatje vergeven”

Was het vandaag de rit naar immigration om het visum verlengd te krijgen.

We waren er al voor openingstijd…maar toch echt niet de eerste. Dus gewoon in de rij en wachten tot je wordt binnen gelaten.

Eenmaal binnen kom je bij een loket die de papieren controleert en je dan een nummertje geeft , wat recht geeft om bij de immigration officier te mogen gaan zitten.

En toen begon de discussie.. No surr only 7 days or one year ??

Het blijkt nu zo te zijn dat als je een 90 dagen visum hebt en je wil dat verlengen dan kan dat maar op twee manieren…Bij de immigration.

Of je wilt er 7 dagen extra bij … Of je wilt opnieuw een jaar visum. Ik wil best een jaar visum ….alleen kan ik niet voldoen aan de eisen die dat visum vraagt. Je moet namelijk een eigen bankrekening in Thailand hebben en daar 800000 baht op hebben staan. ( met de huidige koers is dat ongeveer 21000 euro. )

Dan vraag je aan de officier wat nu te doen… En dan wordt er gezegd : Border Run.

Dat betekent dat ik komende week een keer naar Cambodja moet om daar een verlenging van verblijf te krijgen. In principe ga je dan de grens over je verblijft een uurtje in Cambodja en krijgt dan een toeristen visum van 30 dagen. Die dertig dagen zijn voor mij voldoende want het retour ticket staat op 26 maart geboekt.

Maar de logica ontbreekt bij mij volkomen… Waarom iedereen die op een toeristen visum naar immigration gaat en een 30 dagen verlenging vraagt.. Die krijgt dat gewoon. En ik die een officieel Retirment visum heeft van 90 dagen die krijgt maar maximaal 7 dagen verlenging. Ik kan daar nog steeds de logica niet van inzien. Maar ook in de wetenschap om hier over te blijven peinzen niet tot een andere oplossing zal komen…

Nu weet ik dat ook Mia nog een border run moet maken dus vanmorgen direct maar de afspraak gemaakt… Zullen we dan maar samen gaan… En zo zullen Mia en ik volgende week een dagje naar Cambodje reizen. En dan natuurlijk hopen dat we beide een nieuw stempel in ons paspoort hebben wat recht geeft om nog eens 30 dagen in Thailand te verblijven.

Vanmorgen vroeg , zoals iedere dag , samen met Piet even zwemmen in zee. Maar de ervaring van vanmorgen zullen we waarschijnlijk nooit meer beleven.

Er stond een flinke wind vanuit zee en dat gaf het gevoel dat het zeewater warmer was dan de bovenlucht. En Piet die toch al weinig haar op zijn hoofd heeft..laten we zeggen ….Een flinke kale kop… Die riep ..”Het is koud op mijn hoofd” !!

En ja als je je hand boven water stak dan voelde dat kouder aan dan in het zeewater.. Dit heb ik nog nooit meegemaakt.

Nu is op dit moment de temperatuur van het zeewater zo rond de 25 graden en zorgt normaal voor een lekkere afkoeling als de zon weer strak aan de hemel staat.

maar nu met zo,n flinke bries uit zee zorgt die wind er toch voor dat de bovenlucht heel wat frisser aanvoelt. We keken elkaar ook even aan toen we gesloten om uit het water te gaan en zetten er beide een flinke spurt in om bij de “koude” douche van het zwembad te komen. Daar kwam nu gewoon warm water uit de douche.

Zo ervaar je maar weer dat het woordje ”warm” maar een heel relativerend begrip is. In Nederland zullen nu gesprekken gaan over hoe “lekker het weer vandaag toch is”.. En ik moet er nog even niet aan denken dat 8 a 9 graden boven nul… Als lekker wordt vervaren.

Na bijna twee weken geen golf te hebben gespeeld en geprobeerd om mijn kuitspieren weer volledig te laten genezen… toch weer even een rondje op de golfbaan.

Maar nu wel heeeeel erg luxe !! Met een golfkarretje

De caddy rijdt je naar de plek waar je bal terecht is gekomen en daar hoef je alleen maar te slaan… en daarna weer rustig in te stappen om naar de volgende positie te rijden.. Tjonge tjonge zo kan oud worden. Maar voor mij nu wel heel erg makkelijk om de hele tour zonder pijn door te komen.

Jaap liet alleen maar zijn golftas door de caddy rijden en liep zelf geruime tijd voor de caddy uit.. Samen met de trouwe hond van de caddy die alle holes met ons mee liep.

De komende dagen maar even niet aan denken dat het een luxe is , alleen maar denken zo geneest mijn kuitspier nog beter.

Op de terugweg vanuit de golfbaan zagen we langs de weg een paar leuke beestjes liggen en staan…

Ik probeer maar als ondertitel voor deze beestjes……

Deze autohandelaar heeft zijn schaapjes op het droge !!

Gisteren een zeer enerverende dag meegemaakt. We zijn met een aantal mannen naar de Kart Speedway baan geweest. En hebben daadwerkelijk het gevoel mogen beleven wat het is om in een echte race kart te mogen rijden. Je zit op 5 cm boven de baan en naast je zit het motortje wat je tot snelheden dik boven de 60Km per uur brengt. …. Tja en als er dan een haakse bocht aankomt dan blijkt bij mij toch even de hartslag dik boven de 160 uit te komen !!! Spannend maar een geweldige ervaring.

Heerlijk rustig op het strand van Ban Amphur , wachten op het eten dat wordt gebracht en kijkend naar hoe de zon weer langzaam in de zee zakt.