Ik ben op mijn bestemming gearriveerd. Wat een enorme lange en vervelende dag zou worden…althans dat dacht ik.. was eigenlijk zo voorbij en had nog een heerlijk diner op het strand als einde.
Het vertrek op Schiphol leek als normaal te gaan verlopen. Een paar minuten te laat van de gate en toen taxiën naar de startbaan. Echter voordat we de startbaan bereikte, keerde het vliegtuig terug en reed naar het oude Schiphol en werd daar door twee reusachtige kranen met sproei koppen helemaal onder de chemische troep gespoten. Blijkbaar merkte de piloot dat er te veel ijsvorming op de vleugels was en besloot om eerst de vleugels van ijs te verwijderen. Al met al kostte dat bijna een uur.
Eenmaal in de lucht is het gewoon volhouden en 11 uur op je kont zitten. Onderweg nog even op 12 kilometer hoogte kunnen genieten van een volle maan en toen heerlijk geslapen. Halverwege de reis nog even bruut wakker gemaakt door een mededeling of er een “medical doker” aanwezig was. Een paar stoelen voor mij was een oude mevrouw niet goed geworden.. Gelukkig bleek het achteraf niets ernstigs te zijn en konden we weer gerustgesteld verder slapen. Een uurtje voor de landing nog even een ontbijtje met warme kaascroissant naar binnen werken en toen op weg naar de douane. Dat ging eigenlijk heel erg snel en ik mag nu met het stempel in mijn paspoort tot 8 maart in Thailand verblijven. Dat betekent wel dat ik nog een keer naar de douane moet als ik pas eind maart weer terug wil naar Nederland.. Dat heeft nog tijd.
Aangekomen in Ban Amphur stonden Coote en Piet mij op te wachten en overhandigde Piet mij de sleutels van het appartement waar ik de komende maanden zal verblijven. Even wat andere kleren aan en toen samen naar het strand waar we bij “PaBeng” een overheerlijke maaltijd konden bestellen.
Maar ja toen was het in Thailand al 9 uur in de avond. Maar mijn biologische klok stond nog op 3 uur s’middags….. Maar wel met een halve nacht niet slapen.
Als eerste maar eens kijken of de Internet verbinding nog werkt en kijken of ik verbinding kan maken met de rest van de wereld.
Uiteindelijk halverwege de wedstrijd Brazilie – Kroatie ging toch het lampje uit en ben ik naar bed gegaan.
Morgen weer een dag !!
Ontdek meer van Leen's Weblog
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Dag Leen. Hier vriest het en jij kunt in de korte broek. Heerlijk dat je reis achter de rug is. Was er nog wat lekkers te eten in het vliegtuig of had je je broodtrommeltje bij je .? Gister voor het eerst gewandeld waarbij we langs jouw vrolijk verlichtte huis kwamen. Leuk hoor.
Wij zijn ook bezig met kerstboom en wat extra lichtjes. Het wordt hier zo vroeg donker. Verder vriest het licht en mist het zwaar, dus qua weer mis je niks. Nou, rustig settelen en wennen. Groetjes uit Kloetinge