Auteur: admin (Pagina 12 van 22)

Als je hier iedere morgen loopt dan kom je bijna iedere morgen ook de zelfde personen tegen.. Zo ook een Amerikaanse dame die het nodig vond om ons op video vast te leggen. Met als resultaat de bovenstaande opnames.

Iedere dag toch minimaal bijna 5 kilometer lopen en daarna nog even de zee in om te zwemmen…maar “buikje” blijft hardnekkig aanwezig. Zelf met het toch regelmatig lopen op de golfbaan wat mijn dagelijkse wandeling tot boven de 10 kilometer brengt is er alleen maar de constatering… Er komt niets bij.

Grom grom… ik troost me in de gedachte dat er om mij heen ook gemopperd wordt op het maar niet kunnen afvallen.

En als je dan de argumenten aanhoort die een verklaring moeten zijn voor dit fenomeen “niet afvallen” dan kan ik mij daar helemaal in vinden.

Hoofdreden is hier de tekst : Ja Ja , maar het moet wel leuk blijven natuurlijk !!
Ik heb toch het idee dat afvallen en leuk blijven een soort contradictie is.

Vanmiddag maar een rondje lopen op de golfbaan en tegen de caddy maar weer zeggen…No..not today a buggy… we go walk. !!

Al heel veel jaren , zo rond het einde van de maand januari, dan vind hier in Baan Somprasong ( dat is de naam van het wooncomplex waar ik zit ) de zogenaamde STAFFPARTY plaats.

Deze dag is voor de medewerkers hier een heel speciale dag die uitbundig ieder jaar weer gevierd wordt. Eerst komen in de vroege ochtend de monniken om het gebouw en de medewerkers te zegenen en weer alle goeds te geven voor het komende jaar. Dit jaar was dubbel bijzonder omdat na het overlijden van de manager afgelopen jaar er nu een nieuwe manager is en dan wordt er ook een nieuwe Boeddha in het altaar geplaatst.

Als alle gebeden en verhalen zijn verteld dan worden de monniken van overdadig voedsel voorzien en wachten de aanwezigen geduldig tot alle monniken voldoende hebben gegeten.

En na afloop van de ceremonie weer met de Songhtau taxi naar het klooster.

In de middag wordt dan de gemeenschappelijke ruimte op het middenterrein in gereedheid gebracht voor het feest in de avonduren.

Heel veel voedsel , drank en krijgt ieder van de medewerkers een cadeau en een enveloppe met geld. Begrijpelijk dat dit soort avonden altijd weer een geweldige saamhorigheid tentoon spreidt en dat je op zo’n avond alleen maar lachende gezichten ziet.

PS…. vanmorgen bij het wakker worden beloof ik mij zelf de volgende keer toch wat rustiger aan te doen… Die Thaise whisky die hakt er toch echt hevig op in. !!!

Vandaag 30 januari 2024 vallen de eerste regendruppels in mijn verblijf hier in Thailand. Sinds ik hier aan kwam (eind november 2023) is nog geen druppel regen gevallen. En dan nu zo rond het middaguur is het gaan regenen.

En voor wie ooit in de tropen is geweest…Dan weet je dat regen hier ook echt een pak water betekent. Maar na een uurtje is alles weer over en breekt de zon er weer doorheen.

Al heel veel jaren gaat Coote ( mijn boven buurvrouw ) naar dansles en een aantal jaren geleden gingen Jeannette en ik ook regelmatig met Coote mee om bij Archie de dansleraar lessen te volgen in de latijns-amerikaanse dansen. Afgelopen zondag organiseerde Archie een dansavond Argentijnse Tango. Eerst een workshop van ruim een uur en daarna kon iedereen vrij dansen. Samen met een grote groep Nederlanders waren we aanwezig in de SandBar in Jomtien. En hebben genoten van …natuurlijk het lekkere eten en de nodige drankjes maar vooral van de passie die Archie tentoon spreidde en de kunst van het dansen van de Tango.

https://www.facebook.com/reel/849041860331274

Soms heb je van die avonden dat het gezellig is….

Daarna wordt het heel gezellig en natuurlijk er is altijd een overtreffende trap… Het werd heel heel erg gezellig.

Geloof me …. dat gebeurt echt niet iedere keer maar afgelopen avond was weer zo’n avond dat we samen bij Pa Deng er een topavond van maakte en iedereen het enorm naar zijn zin had. Natuurlijk komt dat alleen … door het lekkere eten … En was er voldoende water om ook de dorst te lessen.

En dan nog te bedenken dat de hele avond de jongens uit 010 en 020 gewoon naast elkaar hebben gezeten en toch regelmatig de twee clubs de revue passeerden… Al moet ik er wel bij vertellen dat afgelopen donderdagochtend …voor jullie in Nederland nog de late woensdagavond… er hier even het “hand in hand kameraden” klonk op de galerij. Toevallig klonk het voor het raam van 020 … Moet kunnen toch ??

Ook hier is het weer in de war. Zo is op de wereld op vele plekken het weer in de war en zien we op veel plekken extreme omstandigheden.

Er hangt een nevel , alsof de wolken tot op de grond rijken. Maar als je de statistische gegevens erbij haalt dan zie echt dat de luchtkwaliteit bedroevend is.

Nu is bovenstaand staatje de gegevens voor Bangkok… en natuurlijk daar is de luchtkwaliteit vele malen slechter dan hier in Ban Amphur. Maar ook hier is de smog zichtbaar en zie de bergen in de verte heel wazig .

Mijn eekhoorntje heeft er geen last van en springt nog iedere morgen vrolijk rond en eet zijn buikje vol aan alle “lekkere” vruchten. Ze eten vooral fruit, zaden, knoppen en bloemen in de zomer. In de winter schakelen ze over op de knoppen. In herfst, winter en voorjaar wordt er ook bast van de boom gegeten.

Vanmorgen nog even een duidelijke herinnering dat je hier in de tropen zit en dat insecten , slangen en ratten eigenlijk hier dood normaal zijn. Alleen leuk op een afstand …. maar in je huis of op balkon… Tja dat is een ander verhaal. Daarom wordt er regelmatig even een dosis gif onder het gebouw gespoten, en zie je de rookwolken langzaam naar buiten komen.

Even een uurtje ramen en deuren allemaal dicht …. Echt gezond voor de mens lijkt mij de rook niet. Zeker als je weet dat alle ongedierte er aan kapot gaat !!

Vanmorgen zijn Jetty en Dries weer vertrokken naar Bangkok en gaan nog een hele dag door Bangkok crossen om de nodige highlights te zien.

Deze dag maar even besteden aan lakens wassen en opruimen en vanavond lekker op de bank samen met Piet de buurman naar het voetballen kijken.

Alles weer heel gewoon dus !!!

Terug in Ban Amphur nog even een paar dagen samen met Jetty en Dries…. en dan bestaat het heerlijke leven uit zon, zwemmen, golfen en natuurlijk lekker eten.

Ik heb het lange tijd niet over eten gehad. Maar ook hier wordt er iedere dag gegeten en is de Thaise keuken een weldaad aan smaken en geuren.

Eten langs de straat is in Thailand de gewoonste zaak van de wereld. Niet alleen de geur van de gerechten komt tot je maar ook de verschillende uitlaatgassen van het verkeer wat langs dendert geeft je telkens weer een andere indruk en beleving.

Gisteravond toch ook Jetty en Dries even laten zien dat het eten bij “58” erg lekker kan zijn ondanks de herrie van het langs rijdende verkeer. En te weten dat het eten langs de straat in Thailand een integraal onderdeel van de lokale culinaire ervaring is. Straatvoedsel, bekend als “street food” in het Engels en “อาหารข้างทาง” (uitgesproken als “aahaan khaang thaang”) in het Thais, is overal te vinden, van drukke steden tot afgelegen dorpjes. Het is een betaalbare en smakelijke manier om de diverse smaken van de Thaise keuken te proeven.

Vanmorgen vroeg met de taxi richting Bangkok.

Dit beeld van de olifant met drie koppen zie je al van heel ver weg en lijdt je naar het Erawan Museum.

Het Erawan Museum, gelegen in Samut Prakan, een stadje vlak onder Bangkok staat bekend om zijn indrukwekkende architectuur en culturele betekenis. Het museum is vernoemd naar de Erawan, een mythisch drie-koppig olifantachtig wezen uit de hindoeïstische en boeddhistische mythologie.

Het gebouw zelf is ontworpen in de vorm van een reusachtige Erawan met drie koppen en staat symbool voor de hemel, de aarde en de onderwereld volgens de traditionele Thaise kosmologie. De Erawan wordt ook vaak geassocieerd met goden en hemelse wezens.

Binnenin het museum vind je een schat aan kunstvoorwerpen en religieuze beelden die de Thaise cultuur en religie vertegenwoordigen. Het museum heeft ook een grote collectie boeddhistische kunst en artefacten.