Maand: februari 2025 (Pagina 2 van 2)

Verandering… tja ook hier, maar natuurlijk, overal zien we veranderingen In het klein om ons heen en natuurlijk in het groot , in de wereld. We zullen er mee moeten leven, al is het beslist niet zo dat iedere verandering een negatief gevoel hoeft op te leveren, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat voor velen dat gevoel wel aanwezig is. Al zou je alleen maar het woordje Trump noemen.

Ja als zelfs vogels al gaan overwinteren in Nederland , dan denkt deze vogel toch echt…Voor mij zolang het kan blijf ik overwinteren in Thailand. Ik merk dat iedereen wel een verhaal heeft bij het woord “verandering”. Zo heb ik ook een verhaal dat mij nu weer confronteert met de veranderingen ook hier in Baan Somprasong. (Baan Somprasong is het appartementen complex waar ik verblijf)

Al die jaren , en dat zijn er toch al meer dan 10 jaar, is er jaarlijks een inzegening door de monniken en wordt de zegen gevraagd voor het komende jaar, dat alles maar voorspoedig mag blijven verlopen. Er wordt door de monniken een koord rondom het complex gespannen en tijdens het zingen van de gebeden en zegeningen wordt het uiteinde van het koord stevig vast gehouden door één van de monniken. Deze dag wordt samen met al het personeel gevierd , er wordt samen gegeten en in de avond is er dan tot slot de “Staf Party”.  In Nederland zouden we zeggen…. Het personeelsfeest. Op dit personeelsfeest werden ook altijd de dan aanwezige bewoners uitgenodigd en werd er vrolijk gedanst en werd er ook veel gedronken. Heel veel bewoners gaven dan persoonlijk aan ieder personeelslid een enveloppe of doneerden een bedrag speciaal voor het personeel.

Dit jaar voor het eerst wel een personeelsfeest, maar niet gezellig in de tuin van het complex maar ergens op het strand en ook uitsluitend en alleen voor het personeel. Alleen de vertegenwoordiger van de VVE mocht nog even langs komen om de jaarlijkse bonus uit te reiken aan het personeel. Alle Farangs en eigenaren hadden een uitnodiging gehad om dit jaar geld te doneren om dat op de Staf Party uit te reiken aan al het personeel. Het gekke is wel dat ik s ’middags , toen ik een groepje dames tegen kwam, mij werd gevraagd of ik ook naar de party kwam.. “No No  No invitation !!”… Waarbij er onduidelijk werd gekeken naar mij ??.

Ik begrijp uit de toelichting van de staf dat dit nieuwe beleid voort komt uit de wens om het personeel echt haar eigen feestje te laten hebben. Volkomen terecht , want een Thai blijft ook op  zo’n personeelsfeestje denken dat een Farang moet worden verzorgd.. En nu ze alleen maar onder elkaar zijn hebben Ze daar niets mee van doen.

Of deze verandering nu inhoudt dat ook de monniken niet meer nodig zijn… Dat weet ik niet, misschien komen ze nog.

Gisteravond een fantastisch feest gehad. Fred en Annalies hadden vrienden , bekenden, expats , globetrotters …. Dus allemaal heel gewone mensen !! uitgenodigd om samen met hun een feest te vieren ter glorie van een hele hoop verschillende gebeurtenissen. In ieder geval ook dat ze nu al 25 jaar bij elkaar zijn en dat nog lang willen volhouden. In ieder geval we waren dus met een grote groep mensen die samen voor een heel plezierige sfeer zorgde en er samen een fantastische avond van hebben gemaakt. Er was een buffet waar de meest heerlijke gerechten voor je klaar stonden en natuurlijk kon er ook weer heerlijk gedanst worden. ..

Na afloop van het feest, dus bij het weg gaan, kregen we van Fred en Annalies een enveloppe. Thuis open gemaakt ….en daar stonden een paar indrukwekkende zinnetjes geschreven.

Ik wil deze graag delen met jullie die mijn blog lezen en hoop dat ook jullie onder de indruk zijn van de wijsheden die hier staan :

1. Op een dag besloten de dorpelingen om te bidden voor regen. Op de dag van het gebed kwamen alle mensen bijeen en er kwam één jongen met een paraplu.    Dat is geloof.
2. Als je baby’s in de lucht gooit, lachen ze omdat ze weten dat je ze zult vangen.   Dat is vertrouwen.
3. Elke avond gaan we naar bed zonder enige zekerheid dat we de volgende ochtend nog leven en toch zetten we de wekker.  Dat is hoop.
4. We plannen grote dingen voor morgen, zonder dat we weet hebben van de toekomst. Dat is vertrouwen.
5. We zien de wereld lijden, maar toch trouwen we en krijgen we kinderen. Dat is liefde.
6. Op het shirt van een oude man stond de zin: “Ik ben geen 90; ik ben een tiener met 72 jaar ervaring”   Dat is houding.

Vergeet niet : goede vrienden zijn zeldzaam, moeilijk te vinden en onmogelijk te vervangen!!!

        Vandaag is de eerste dag van de rest van je leven.

Toch een gek gevoel , …weer thuis… S ‘morgens weer wandelen over de boulevard, douchen en lekker een bak koffie op het balkon. Dan zie je de eerste “russen” alweer hun handdoekje leggen op de ligbedden bij het zwembad. Wij noemen hier de gasten die de Slavische taal spreken allemaal “russen” Ook al weet je echt niet zeker waar ze vandaan komen. Ook de Hongaren en de gasten uit Oezbekistan zijn voor ons hier “russen.  

Het is een beetje een verzamelnaam geworden voor iedereen die een Slavische taal spreekt en zich gedraagt zoals wij dat hier ervaren. Het is misschien niet helemaal eerlijk of accuraat, maar het maakt het voor ons wel makkelijker om te categoriseren. Tenslotte zijn wij voor de Thai ook allemaal een “Farang” en vinden ze het helemaal niet interessant waar je precies vandaan komt.  

Ik realiseer me dat je toch nu gaat nadenken welke verschillen er zijn tussen de twee landen. Voor mij was wel heel duidelijk dat we in de drie dagen dat we in Vietnam waren geen enkele politieman of militair hebben gezien. Dat in tegenstelling tot Thailand daar zie je ze de hele dag. Daarnaast is het verkeer een ander opmerkelijk verschilpunt. Beide landen hebben een overvloed aan brommers, maar in Vietnam lijken de bestuurders een zekere mate van rust en discipline uit te stralen. Er is nauwelijks geluidsoverlast van brommers, omdat bijna iedereen een normale uitlaat gebruikt. Dit contrasteert sterk met Thailand, waar het geluid van ronkende motoren en ongeduldig verkeer een veelvoorkomend kenmerk is. 

Deze observaties zijn slechts een glimp van de verschillen tussen deze twee fascinerende landen en hun unieke culturen. 

Daarom gisteravond maar weer eens een echter rocklobster gegeten. Maar eerlijk is eerlijk… de lobster in Vietnam was toch wel wat groter en heerlijker om aan terug te denken.. Dus volgend jaar maar weer een tripje naar Vietnam???