Het moest er een keer van komen,
Eerst gisteren toen ik de manager voor het eerst sprak… “I have heard your wifi is passes away” En nu vanmorgen de eerste keer dat de werkster binnen kwam… “Where is Madam?”.
Tja toen had ik het toch even te kwaad en kwamen de tranen toch weer boven. Je hoort dan nog “oh so sorry, oh so sorry” en dat is ook zeker gemeend. Ik ben toen maar snel gaan wandelen en heb ruim een uur over de boulevard gelopen om mijn hoofd weer een beetje schoon te krijgen.
( nou ja…boulevard… het is gewoon een wandelpad van ander halve kilometer lang… Maar ja hier noemen ze het de boulevard van Ban Amphur )
Nu eerst maar een paar baantjes zwemmen… er is nog beweging op het balkon dus de werkster is nog bezig. Rustig de tijd om deze weblog bij het zwembad af te schrijven.
En dan realiseer je je ook dat weer onder de boom zit met de mooie bloesem.
Dit was het voor vandaag nu terug naar het appartement , lekker douchen en even siësta houden. De temperatuur is alweer ruim boven de 30 graden… en ik heb geleerd dat je je dan niet moet inspannen.
Ontdek meer van Leen's Weblog
Subscribe to get the latest posts to your email.
Tsja Leen, je schreef al; het moet er een keer van komen. En dat zal nog wel eens gebeuren.
Ik denk dat het nooit went .
De warmte zal wel makkelijk wennen.
Het is prachtig winterweer hier, maar ook koud