Ver weg maar toch dichtbij.

Droevig einde van geweldige reis

Daar sta je dan te wachten bij de bagageband op Schiphol…. De eerste koffer zie al snel verschijnen…Maar waar blijft die tweede koffer. Wel zie ik een soort gelijke koffer al een paar keer langs komen maar die is niet van mij. Na de derde keer werd ik echt ongerust en bekeek de soortgelijke koffer en zag dat hij van een Thaise dame was. Freek en Michiel die stonden buiten te wachten en al met al heb ik daar ruim een uur staan de wachten. Met als resultaat dat ik de koffer van de Thaise dame heb achter gelaten bij de douane en zonder mijn eigen koffer heb moeten vertrekken. Bij de balie een vermissingrapport opgemaakt en nu maar hopen dat de Thaise lady de koffer komt terugbrengen.

Klote maar helaas. Het zou heel erg vervelend zijn als ik de koffer niet zou terug krijgen , er zitten heel dierbare herinneringen in.

Afwachten en hopelijk krijg ik snel een telefoontje dat de koffer wordt nabezorgd.


Ontdek meer van Leen's Weblog

Subscribe to get the latest posts to your email.

2 reacties

  1. Ineke

    O, wat een ellende Leen. Altijd wat met dat vliegen. Die Thaise dame komt er vast wel achter als zij haar koffer openmaakt. Aan jouw dierbare herinneringen heeft zij helemaal niets.
    Wel een dom gansje dat zij niet even kijkt of het wel haar koffer is, maar gelijk
    vertrekt.
    Hoop dat het goed komt.
    Het zonnetje schijnt, in ieder geval hier.
    Lieve groet, Ineke

  2. Evelien

    dat is balen en zeker niet leuk .
    hoop dat je gauw bericht krijgt .had je er een slot op dat die vrouw hem niet open krijgt .
    duimen maar .

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Leen's Weblog

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑